Het terrein is deel van een onvolledig bouwblok: een gesloten randbebouwing in het westen geeft uit op een verwaarloosd parkeerterrein, een ommuurd braakland, en een immense betonplaat als stapelplaats voor bierbakken. Vijf kleine sociale woningen drijven stuurloos in deze leegte. Aan de oostzijde bevinden zich twee grootschalige restanten van de Leuvense brouwindustrie : een silogebouw en een drankendiscount met parkeerdak. 

Binnen dit patchwork zonder onderling verband, wil het project één onderdeel toevoegen. Het onderscheidt een complexe westrand van woningen van de losse groepering van (industriële) fragmenten in het oosten. 

Dwars op de straten brengt het project beide karakters samen. De doorsteek wordt een karakteristieke inwendige plek, een ontsluitingsruimte eigen aan en gemeenschappelijk voor de aanliggende woningen, en slechts in tweede instantie een publieke voetgangerspassage. 

Deze ontsluitingsruimte krijgt vorm via een aantal dwingende randvoorwaarden. De parkeergarage wordt slechts half ingegraven, omwille van de hoge grondwaterstand. Zo wordt de ontsluitingsruimte opgehoogd en losgekoppeld van de aanpalende straten. Door de tekening van de toegangspartijen krijgt het project een voorkeuroriëntatie naar de Penitentienenstraat. Om in de weinig draagkrachtige grond de kostprijs te drukken wordt een deel van de woningen op de parkeergarage gebouwd. De ontsluitingsruimte wordt bijgevolg ingesnoerd tot een smalle steeg die borg staat voor een zekere intimiteit. Een asymmetrische dwarsdoorsnede kenmerkt het ganse project. Op het constructief raster van de parkeergarage worden twee totaal verschillende woningtypes uitgewerkt: introverte patiowoningen en extraverte parkwoningen.

De steeg wordt collectieve woonruimte en de parkeergarage wordt een dieper gelegen straat met daglicht en natuurlijke ventilatie: parkeerplaatsen voor de patiowoningen en privé-garages voor de parkwoningen.